maandag 7 november 2016

Een Nijlcruise?

Vandaag varen we met de ms Semiramis over de Nijl van Aswan naar Edfu. Marija en ik zijn bezig met een Nijlcruise die in Luxor is begonnen. Ik vroeg me altijd af of een cruise leuk zou zijn en eerlijk gezegd weet ik het antwoord nog niet. We vervelen ons geen moment hoor en de boot is oud maar prima. Nu moet je niet denken aan een superdeluxe cruiseschip maar neem meer een boot op de Rijn in gedachten. Het leuke van dit schip is de bemanning. Ik weet niet of Egyptenaren bekend staan om hun humor maar hier houdt men echt van een grapje. 


 De kamermannen (is er een mannelijk equivalent voor kamermeisjes?) hebben er schik in om de baddoeken elke dag kunstig neer te leggen. Soms als een zwaan, maar ook als een slingeraap en gisteren hadden ze een gezicht gemaakt en mijn zonnehoed erop gezet. Zelf hebben ze vervolgens de meeste schik erin. Als we de heren tegenkomen op de gang, vragen ze breed lachend hoe we het vonden. In het restaurant vinden ze het ook leuk om iemand op het verkeerde been te zetten. Als ik net een bord heb volgeschept met lekkere hapjes, halen ze het achter mijn rug om snel weg en zetten het bord ergens anders neer. Er is een grote Nubische kok die mij altijd plaagt. Ze hebben wel meer ontzag voor ons, of liever gezegd voor Marija, gekregen sinds ze weten dat zij ook professioneel kok is. 

Tijdens een diner vertelde Marija over een gerecht toen wij bij het buffet stonden. Als zij het over haar werk of haar beroep heeft, krijgt ze iets statigs. Ze recht haar rug, steekt haar kin de lucht in en vertelt op een manier die respect afdwingt. De Egyptische kok keek met ontzag toe. Toen ik hem vertelde dat Marija een collega is, riep hij de chef erbij. Die keek haar even aan en bromde "chef-kok?". Vervolgens werd Marija uitgenodigd om de keuken te bekijken. Ik liep natuurlijk vlak achter haar aan, altijd in voor een gesprek met een 'local' of indruk opdoen in een ander land. De chef toonde ons het 'natte deel' van de keuken, liet ons waar de toetjes werden gemaakt en in welke ruimte het vlees werd gesneden. Het zag er heel schoon uit, moet ik zeggen, zeker gezien het feit dat het spitstijd was voor hen. 

Niet alleen in het restaurant en de keuken zijn ze aardig voor ons. Ik heb nog geen onsympathieke Egyptenaar ontmoet. Met vrouwen komen we moeilijker in contact. Gisteravond bezochten we de avond met Nubische dans en muziek in de lounge van ons schip. Er waren nog twee stoelen vrij bij een groepje jonge mensen. Vrouwen met hoofddoekje, mannen heel modern gekleed. Een fles water op tafel. Ik vroeg aan één van de meisjes of zij ook een cruise deden. Maar ze bleken in Aswan te wonen en waren een avondje uit. Op de vraag of zij het naar haar zin had in Aswan, schudde ze ontkennend haar hoofd. "No, it's not okay for me". Ze wilde naar een grote stad, naar het buitenland. Ze had grootse plannen. Of dan weer even later met haar zus en schoonzus te giechelen om een Duitse toeriste die met één van die Nubische dansers probeerde in de pas te komen. 



Het lijkt me niet gemakkelijk om vrouw te zijn in landen zoals Egypte. Onze gids vertelde 'maar' met een vrouw getrouwd te zijn, hij had geen geld voor meer. Bovendien kwamen er maar problemen van, vond hij. De afgelopen dagen heeft Ahmed, onze gids, ons van alles bijgebracht over de duizend goden van weleer en de verschillende dynastieën in het Farao-tijdperk. Wat we allemaal nu wel weten, is het gebaar van ruzie, problemen of oorlog. Als hij daarover sprak, maakte hij altijd hetzelfde gebaar. De wijs- en middelvinger van zijn ene hand deed hij bijeen, evenals deze twee vingers van zijn andere hand. De andere vingers kromde hij in zijn hand. Vervolgens vlocht hij de vingers ineen. Het symbool voor onheil, ruzie.

Als we 's avonds in een koets door Aswan rijden, blijkt de koetsier het symbool ook te kennen. Hij vertelt over zijn kinderen en dat één keer trouwen duur genoeg is. Marija en ik maken het gebaar met de vingers. "Ja, er komt ruzie van als je meer vrouwen hebt", zegt hij lachend. Hij wijst op de etalages met kleurrijke baljurken. Allemaal te huur voor een huwelijk. "Je draagt een jurk of pak misschien een paar uur in je leven, dat ga ik niet kopen." We zien tijdens deze rondrit een andere kant van Egypte. Op de toeristische punten is het schoon en staan er vuilnisbakken. Hier in de straatjes van Aswan ligt het vuil metersdik langs de stoeprand. Er is geen afvalbak te bekennen. De straten zijn van aangestampt leem, ezels, geiten en roedels honden lopen door elkaar heen. Dit is ook Egypte! Op onze Nijlcruise raken we verwend en denken we dat het hier alleen maar pracht en praal is. Egypte bestaat voor 92% uit woestijn; de andere twee procent zijn de steden. Om van de ene naar de andere stad te komen, moet je altijd door de Sahara rijden, horen we. Toerisme is een belangrijke vorm van inkomstenbron voor veel Egyptenaren. En de toeristen blijven tegenwoordig weg uit deze contreien. Wij zijn in ieder geval enthousiast over onze gekozen vakantiebestemming. Vooruit, zelfs de boot met haar vrolijke bemanning en zonnedek (!) bevalt ons.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten